14 - 17 mei: Crosshaven - Kinsale - Oyster Haven met Pa en Joost

 
[Lekker middagje zeilen voor vader en zoons]

De eerste tocht was naar Kinsale. Met een pittig windje kruisten wij daar in ongeveer vier uur naar toe. Een goede jachthaven en lekker gegeten in Jim Edwards pub. De stijle oevers langs de baai zijn gelardeerd met huizen. Daarvan viel mij bij vertrek 's-morgens een betonnen huis op palen op. Een huis dat je misschien eerder aan de Amerikaanse West-Coast zou verwachten.

[Kinsale, huis op palen]

Ik las later dat schipper Bontekoe in 1625 met zijn VOC schip terugkerend van Batavia in deze mooie natuurlijke havenkom zijn eerste Europese stop maakte, voordat hij het laatste stuk naar Middelburg zeilde. Zijn mannen waren zo blij om na jaren terug te zijn in Europa, dat hij ze nauwelijks meer aan boord kon krijgen. Hij had daar wel begrip voor en liet ze dus een paar dagen begaan. Om ze vervolgens weer aan boord te krijgen liet hij in de stad omroepen dat hij per man voor niet meer dan zeven schilling garant stond. Daarop werd het merendeel van de mannen de kroegen uitgezet, waar ze meestal al voor meer gepoft hadden, en kwamen ze weer aan boord. Maar toen hij uiteindelijk kon vertrekken moest hij toch nog vier man achterlaten die zich inmiddels met Ierse vrouwen hadden verloofd. 

Wij wilden niet al te lang op zee zijn met onze oude heer, dus we zetten koers naar het naastgelegen Oyster Haven. Een prachtig baaitje waar we aan een mooring vastmaakten. Op terecht advies van Pa nog een tweede lijn aan de boei vastgemaakt. Het begon hard te waaien en ook wij wilden rustig slapen. Helaas konden we niet van boord, want de nieuwe dinghy was nog niet in mijn bezit.

[Op de mooring in Oyster Haven]

De volgende morgen woei het echt hard (windkracht 7, oplopend naar 8) en we stuurden Tuimelaar de hoge golven in, die inmiddels de baai inrolden. Na het zeilzetten nog even flink de motor bij, om op ruime afstand te blijven van de indrukwekkende rotsen die hier voor de deur liggen: Little Sovereign en Big Sovereign.  We zetten koers naar het oosten, terug richting Crosshaven, voor het eerste en voorlopig enige stukje downwind-sailing dat ik met Tuimelaar meemaakte. De golven waren lang, hoog en indrukwekkend. Tuimelaar stoof er van af en surfde met snelheden tot 15 knopen. Joost hield het roer alsof hij nooit anders had gedaan en genoot zichtbaar van dit stukje "cool oceaanzeilen" zoals hij het later noemde. Ik weet niet of de stuurautomaat het aangekund had, maar Joost in ieder geval wel. En ook Pa was onder de indruk: "ik had niet gedacht dit nog mee te maken." 

 
[15 knopen in windkracht 8] 

[Pa checkt de navigatie] 

[Ook zoon checkt de navigatie]

Vervolgens de boot in Wietse's handen achtergelaten en met zijn drieën naar Amsterdam vertrokken, met de opdracht van Wietse om bij terugkeer zoute haring en zoute drop mee te nemen.