12 en 13 mei: Crossing the Celtic Sea to Crosshaven 

Ik zou dan wel in mijn eentje round-Britain gaan varen, maar eigenlijk ga ik nu pas voor het eerst alleen de zee op. Het is rustig weer, windkracht 3 schat ik, maar de zee is nog wat hobbelig van de wind van de afgelopen dagen. Om een uur of twee ben ik buitengaats met de zeilen gehesen. Ik doe er nog aardig lang over voordat ik dat zware grootzeil helemaal in top heb. Ik heb gemengde gevoelens. Aan de ene kant heb ik erg uitgezien naar deze oversteek van de Keltische zee. Aan de andere kant boezemt het mij ook wel enige vrees in. Het is een groot open water - North Atlantic Ocean staat er met koeien van letters in de zeekaart over dit gebied gedrukt - en het is een oversteek van ongeveer een etmaal. Je weet niet van tevoren wat er allemaal kan gebeuren. Maar deze vrees leeft al jaren in mijn gedachten. Ik heb mij op allerlei manieren op deze oversteek en de mogelijke gebeurtenissen voorbereid. Ik durf het aan en verlang er naar. 

Het wordt een saaie overtocht. Ik kan niet anders zeggen. Er gebeurt helemaal niets. Het zeilen is tam. Ik verveel me zelfs een beetje. Het regent. Tot 2 uur 's-nachts zie ik geen enkele boot of wat dan ook. "Waar gebruiken die gasten die Keltische zee eigenlijk voor?" denk ik bij me zelf. Of "er is op die hele Keltische zee geen enkel schip nie!". Om 2 uur zie ik een schip minstens vijf mijl van mij verwijderd aan bakboord passeren. Een half uur later nog één op gelijke afstand aan stuurboord. Tsjongejonge, wat een sensatie. Om half vier ontwaar ik recht vooruit wat felle lichten. Geen normale boordlichten en stoomlichten. Eerst zie ik de stuurboordzijde van het schip (groen licht), dan de bakboordzijde (rood licht). Hij wijzigt dus zijn koers. Dan zie ik wisselend groen en rood. Hij heeft dus weer zijn koers verlegt en komt recht op mij af. Vervelend idee. Door de verrekijker houd ik hem in de gaten. Het is geen heel groot schip, maar toch wel een echt zeeschip. En wat betekenen al die witte lichten aan dek? Is het misschien een vistrawler die aan het werk is? Ik begrijp het niet en wordt heel zenuwachtig als ik vaststel dat het schip echt recht op mij aan stuurt. Piraterij? Daar heb ik nog nooit van gehoord in de Europese wateren. Ik zou niet weten wat ik moest doen en ik weet zeker dat ik niet aan zo'n schip zou kunnen ontkomen.Vuurpijlen afschieten in hun gezicht, misschien? Ik luister de marifoon uit op kanaal 16, maar ik hoor niets. 

Als het schip tot op een kwart mijl is genaderd buigt het af en vervolgt een andere koers. Achteraf denk ik dat het een guard ship was van twee olieplatforms die 15 mijl ten zuiden van mij liggen. Zo'n guard ship houdt de scheepvaart in de gaten rond de platforms en dirigeert schepen zonodig een andere kant op. Maar ik weet het niet. Misschien was het toch een trawler en waren ze gewoon nieuwsgierig.

Tegen de ochtend komt de haven van Cork in zicht en de wind neemt wat toe. Het zeilen gaat nu lekkerder en ik begin er een beetje plezier in te krijgen. Mijn pilotboek schrijft: Cork's huge lower harbour can be entered on any tide, in any weather and at night. Dat was voor mij dan ook de reden om deze haven als eerste bestemming aan de Ierse kust te kiezen. De gids vervolgt: Cork Harbour Radio should be called on VHF channel 12 with your intentions; they will advise on any commercial traffic. Ik heb net mijn marifoon examen gedaan, dus dit zal ik eens even volgens de regelen der kunst aanpakken: "Cork Harbour, Cork Harbour, this is Tuimelaar, this is Tuimelaar, do you read me, over." "Tumler, Cork Harbour, we can hear you." "I am approaching Cork Harbour with my sailing yacht, my position is two miles southwest of Roche Point. Can I enter the harbour, over?" "Tumler, you can enter the harbour." Ik hield nog even aan: "Is there no traffic I have to steer clear from." "There is no traffic, you can enter the harbour." Ik had toch niet de indruk dat dit gebruikelijk was voor jachten die Cork Harbour binnen lopen. Maar ja, het was een leuke oefening. 

Buitengaats wilde ik de zeilen neerhalen, omdat ik me daar geen zorgen hoefde te maken over de manoeuvreerruimte. Ik begon daar net mee en opeens zie ik rechts naast me drie grote dolfijnen opspringen. En links ook! Of waren het dezelfde, die razendsnel onder de boot doorzwommen. Ik keek links en rechts, prachtig was het. Dook de kajuit in om mijn fototoestel te pakken. Net op tijd kon ik ze op de foto krijgen. Toen moest ik weer het roer pakken om verder te gaan met mijn manoeuvre. Opeens voel ik een dreun tegen het roer of tegen de kiel. Het moet één van die dolfijnen zijn geweest die met zijn driehonderd kilo Tuimelaar even een schouderduwtje kwam geven.

 
[tuimelaar speelt met Tuimelaar]

Na een oversteek van 21 uur kon ik op de Owenboy River in Crosshaven (aan de baai waar ook Cork ligt) afmeren.