1 - 6 juni: single-handed naar het noorden van Ierland

Zeilers weten het: als je bijvoorbeeld van Nederland naar zuid-west Engeland wilt varen, dan keert de wind naar het zuiden en later, met de kromming van het land mee, naar het zuidwesten. Als je later bijvoorbeeld van zuid-west Ierland naar het noorden wilt varen, dan draait de wind naar het noorden en dan, als je wilt afbuigen naar het noord-oosten, draait de wind naar het noord-oosten. Maar je hoort me niet klagen. Ik blijf het leuk vinden, ook al vaar ik zo zeker anderhalf keer de afstand die ik anders zou moeten afleggen.

Als GJ vertrokken is blijf ik in Portmagee nog een paar uur op mijn anker liggen. Het is prachtig weer en voor het eerst komt de gedachte bij mij op om een korte broek aan te trekken. De belangrijkste reden om hier te blijven liggen is dat ik hier een goede internet verbinding blijk te hebben. Dat zal voorlopig wel voor het laatst zijn. Nu kan ik met de boordcomputer mijn terugvlucht reserveren, nadat ik heb uitgezocht bij welke marina in het noorden ik Tuimelaar een week kan laten liggen. Ik vind maar één marina, in Lough Swilly, betrekkelijk dicht bij het vliegveld van Derry, zoals de Ieren deze stad noemen, Londonderry voor de Noord-Ieren. Daarna de boot van binnen een beetje schoon gemaakt, de dinghy opgeborgen, een beetje genoten van het mooie weer en om 3 uur het anker op en alleen de zee op.

Het zeilen was heerlijk, op een mooie vlakke zee, met precies genoeg wind voor een lekker vaartje. Het water was zo rustig dat het wel een tochtje op de Braassem leek. Terwijl ik aan dek zit te genieten hoor ik opeens een blazend geluid dat me erg aan het dolfinarium doet denken. Ik kijk achterom en zie nog net achter me op een kruisende koers een kleine walvis de boot passeren. Met open mond blijf ik naar het water kijken in de richting waarin hij verdween. Ik zie hem honderd meter dwars van de boot nog één keer rustig boven komen en daarna niet meer. Ik denk dat hij zo'n vijf meter lang was.

In enkele uren steek ik Dingle Bay over. Ten noorden van deze baai strekt het Dingle schiereiland de oceaan in. Met als losgeslagen uitlopers van het schiereiland nog enkele eilanden, de Blasket Islands, en daartussen de Blasket Sound. Northward from these most westerly islands of the British Isles, schrijft mijn gids, the wilder coasts of Ireland really start.