31 mei - 1 juni: Portmagee 

In Portmagee gaan wij voor anker.

[Tuimelaar voor anker in Portmagee]

's-Avonds kunnen wij kiezen uit twee pubs. Wij kiezen voor de pub waar op een bord staat dat er vanaf 10 uur Irish live music and dance zal zijn. De muziek wordt verzorgd door twee verveeld kijkende spelers op trekharmonica en keyboard. De dans door de gasten. Jonge en oude bezoekers dansen met elkaar Ierse volksdansen, man met vrouw en vrouw met vrouw. Een oudere dame maakt geroutineerd de pasjes waarbij zij haar hielen hoog optrekt.

[Ierse volksdans, alle leeftijden]

Zij vertelt ons: "I pledged never to drink when I was fourteen, and I never did." GJ en ik hebben een dergelijke pledge niet gemaakt. Wij stellen vast dat Murphy's bier een uitstekend middel is om Bushmills whiskey in de maag te verdunnen.

Omdat het een feestdag is mag de pub een uur later dicht dan normaal. Om 12 uur precies zetten de muzikanten een nieuw nummer in. Langzaamaan staat iedereen op en begint te zingen. Wij worden nadrukkelijk aangekeken door iemand naast ons en begrijpen dat we ook op moeten staan. "This is our national anthem" legt de oudere dame ten overvloede uit. Daarna stroomt de kroeg in een keer leeg. Dat gebeurt ook bij de andere kroeg, waar duidelijk een jonger publiek kwam. Een sliert van twintig jongens lekt naar buiten, luidruchtig een soort polonaise vormend op straat. GJ en ik haasten ons naar de dinghy, want wij realiseren ons dat we een gemakkelijke prooi zijn als de jongens zin krijgen om te matten. Naast de kroeg staat met draaiende motoren een aantal auto's klaar van vaders die hun dochters direct bij het uitgaan van de kroeg willen afvoeren. Ook zij realiseren zich dat de jongens wel eens ergens zin in zouden kunnen krijgen en rijden na het inladen van de meisjes met piepende banden weg.

De volgende morgen vertrekt GJ met een taxi uit Portmagee, voor een tien uur durende reis met achtereenvolgens trein, bus en vliegtuig naar Nederland. We hebben het erg naar onze zin gehad samen.