29 - 30 mei: Barloge Creek, Lough Hyne

Barloge Creek is niet meer dan een uitsparing tussen de rotsen, met daarachter een klein baaitje. Je moet het weten, want anders zou je niet op de gedachte komen om door de twintig meter brede toegang te varen, tussen de klippen waarop de golven breken. Je zou je zelfs niet zo dicht bij de kust hebben begeven. Er liggen geen boeien en er zijn geen lichten die deze plek markeren. Toch was het een prachtig ankerplaatsje, waar één ander schip lag. Wij ankerden 30 meter van de rotswand af.

[voor anker in Barloge Creek]

Het andere schip lag er minder dan 10 meter vanaf. Het werd een mooie avond en GJ knapte zienderogen op. Tijdens het koken raakte mijn eerste gastank met Camping Gaz op. Wat een geluk dat ik juist vanmiddag eindelijk een reservetankje had kunnen krijgen! Met behulp van een waterpomptang aten we de krabscharen die ik de vorige dag van de kreeftenvisser als bijvangst had gekregen en we hielden intussen de stroomversnelling van Lough Hyne in de gaten. Landinwaarts van dit kreekje ligt namelijk een meertje dat met de zee is verbonden door een nauwe toegang. Die toegang is zo nauw, dat het getij in het meertje niet helemaal gelijke tred houdt met de eb- en vloedstanden van de zee. Het water loopt er gedurende 8,5 uur uit en gedurende 4 uur in. Maar precies is het nooit te zeggen. Als je het meertje met je dinghy op wil varen, dan moet je rond hoog water voor de ingang gaan liggen tot het water stopt met naar buiten stromen. Dan kun je naar binnen, maar vervolgens gaat het water hard naar binnen stromen en het kan dan vier uur duren voor je er weer uit kunt. Vanaf onze ankerplek hadden we het water steeds naar buiten kunnen zien stromen: een soort watervalletje dat van iets hoger kwam dan het waterniveau van de zee. Maar nu, rond hoogwater leek het rustig te zijn geworden. GJ en ik stapten in de dingy en voeren op de motor naar de toegang tot het meer. Daar werden we door de inmiddels naar binnen lopende stroom gegrepen en de dinghy buitelde met grote snelheid door de stroomversnelling Lough Hyne op. Eenmaal in rustig water zetten we de motor uit en peddelden over het meer in de ondergaande zon. Kennelijk een ecologisch interressant gebied, waar de universiteit van Cork een onderzoekscentrumpje heeft gevestigd. Toen wij weer terug wilden keren liep de stroom nog steeds hard naar binnen. GJ trok de dingy als een trekpaard langs het toegangskanaal tegen de stroom in, terwijl ik de dinghy van de kant hield.